تاریخچه

در دهه بیست شمسی برای تسریع حمل ونقل مسافر و کالا، فرودگاهی در رشت راه‌اندازی شد. باند این فرودگاه در جوار کارخانه الکتریک ایران رشت (لامپ سازی) خیابان رودباری کنونی قرار داشت که نزد اهالی قدیم این شهر، به زمین طیاره یا بالون صحرا معروف بود .

فرودگاه مزبور که سال‌ها با نام سلیمان داراب نیز خوانده می‌شد، در 18 خرداد 1326 به همت محمود ضرابی، نمایندهٔ وقت ادارهٔ هواپیمایی کشوری (وزارت راه) در گیلان رسماً افتتاح شد. ابتدا روزهای دوشنبه و پنج شنبه در مسیر هوایی رشت-تهران-تبریز و بالعکس شرکت سهامی هواپیمائی ایران پرواز می‌کرد. این فرودگاه بعدها، پس از چندین سال فعالیت تعطیل شد و تأسیساتش در سال 1344 به محل فرودگاه در بلوار ولی عصر فعلی رشت ساخته شده بود، منتقل گردید و از سال 1347 به‌طور رسمی به عنوان اولین فرودگاه مدرن استان گیلان افتتاح شد . 

در تابستان سال 1389 اعلام شد با ایجاد محدودیت (تحریم) در پذیرش هواپیماهای ایرباس در اتحادیه اروپا و برای جبران سوخت مورد نیاز پروازهای برد بلند سوختگیری تعدادی از پرواز هواپیماهای پهن پیکر شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی (هما) به مقاصد استکلهم و هامبورگ از فرودگاه بین‌المللی سردار جنگل رشت انجام می‌شد. فرودگاه رشت از لحاظ ارتفاع از سطح دریا منجر به بیشینه سوختگیری و تنها مسیر خط پروازی کناره دریاچه کاسپین (خرز) است و از این لحاظ مقرون به صرفه‌ترین خط پروازی کشورهای حوزه کشورهای اسکاندیناوی و اروپای مرکزی می‌باشد . 

در شهریور ماه 1392 دفتر سرپرستی ایستگاه‌های شمال کشور هواپیمایی آسمان در ترمینال جدید فرودگاه رشت ایجاد شد . با راه‌اندازی این دفتر از آن زمان تمامی تصمیمات مربوط به مسیرهای پروازی – تجهیزات فنی و جذب نیرو برای استانهای گیلان، مازندران و گلستان در رشت گرفته می‌شود. دفتر ایستگاه‌های شمال کشور هواپیمایی آسمان حدود 200 نیرو در 4 بخش عملیات پرواز - فنی- اداری- مالی و حراست دارد. در آذر 1395 شرکت هواپیمایی نفت ایران با استقرار یک فروند هواپیمای فوکر 50 این فرودگاه را به عنوان سومین قطب خود در کشور برگزید و همه روزه پروازهای صبحگاهی از رشت به تهران انجام می‌داد که به علت کمبود ناوگان متوقف شد . در سال 1393 بسیاری از پروازها و مسیرهای پروازی فرودگاه رشت با وجود مسافر کافی (میانگین 99 مسافر در هر پرواز) به بهانه تحریم‌ها و کمبودهای شرکت‌های هواپیمایی لغو و غیرفعال شد؛ که سبب افزایش قیمت بلیط‌های شناور و انحصاری شدن برخی مسیرها برای برخی شرکت‌های هواپیمایی شد .